środa, 17 października 2012

16 października

Drodzy Państwo. Już dawno mamy za sobą 16. października. Dzień w którym, Polacy rozbawili całą światową widownię piłkarską. Przez pewne decyzje osób związanych ze sportem piłki kopanej, dach został nie zamknięty na stadionie narodowym, tym samym musiano odwołać mecz. Pomimo takich traumatycznych wydarzeń, dla całej polskiej ekipy różnego rodzaju managerów, zarządców itp., warto zapoznać się z dziejami historycznymi, które miały miejsce w tym dniu. Autor z góry zastrzega, że nie będą tak zabawne, jak te, które miały miejsce w 2012 roku.


W dniu tym jest obchodzony Międzynarodowy Dzień Żywności. Został on ustawiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w rocznicę pierwszej konferencji Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), która miała miejsce 16 października 1945 roku w Kanadzie. Celem działalności FAO jest polepszeniem dystrybucji płodów rolnych, rybołówstwa i produktów leśnych. Europie, gdzie rolnictwo jest wspierane przez państwa i stosowaniu cen dumpingowych, problem głodu nie występuje. Podobnie jest w Azji Wschodniej, Australii i Ameryce Północnej. Jednak są obszary na świecie, gdzie problem odpowiedniej dystrybucji żywności jest dużym problemem. Szczególnie widać to na przykładzie Somalii, gdzie już od kilku dekad panuje głód. Działalność FAO ma na celu bardziej racjonalnego wykorzystania żywności, jednak jest to cel utopijny. Dopóki w państwach bogatej północy nadwyżki produkcyjne będą wyrzucane na śmieci, dopóty nie będzie można rozwiązać racjonalnie tego problemu. 

Plik:FAO logo.svg 

Fot. Oficjalny symbol  Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa. Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:FAO_logo.svg&page=1&filetimestamp=20090927081543

W Polsce w tym dniu jest obchodzony Dzień Papieża Jana Pawła II. Został on ustawiony przez Sejm RP, na pamiątkę wyboru krakowskiego kardynała, Korola Wojtyłę, na papieża. Wydarzenie to miało miejsce 16 października 1978 roku. Sam w sobie wybór był zaskakujący dla wszystkich watykanistów. W okresie posoborowym istniało pytanie w jakim kierunku ma się rozwijać Kościół katolicki. Wśród kardynałów byli konserwatyści, którzy chcieli maksymalnie ograniczyć zmiany Soboru Watykańskiego II, nazywani konserwatystami. Drugą grupą stanowili liberałowie, którzy chcieli kontynuować program reform. Żadna ze stron nie miała większości, dlatego nie mogła przeforsować swoich kandydatów. W celu zażegnaniu sytuacji patowej, postanowiono, że wybierze się kandydata o poglądach umiarkowanych. Wybór papieża z  państwa komunistycznego miało gwarantować jego neutralność. Wojtyła jako papież spełnił pokładane w nim oczekiwania. Nie kontynuował on reform, jednocześnie nie występując przeciw nim. Jego działalność miała na celu ich wprowadzanie i ich promowanie. Całkowicie nową, pochodzącą od Jana Pawła II, inicjatywą było wprowadzenie dialogu międzykonwesyjnego  oraz akcentowanie roli pracy w teologii Kościoła. Wielu historyków ocenia pontyfikat Jana Pawła II, jako ten, który w trakcie swego trwania, przeszedł na stronę konserwatyzmu. Podkreślają również   to, iż były to jedyny papież w XX wieku, który liczył się na arenie międzynarodowej. 

W 1384 roku na krakowskim Wawelu dokonała się koronacja na króla Polski Jadwigi Adewageńskiej.  Często mylnie jest nazywana królową. Wynika to z jej płci. Różnica między królem, a królową polega na tym, iż ten pierwszy rządzi państwem, a ta druga jest tylko jej małżonką. W przypadku Jadwigi królową był Władysław Jagieło, nie miał on bowiem nic do powiedzenia w sprawach państwa. Dopiero po śmierci Jadwigi powstał problem, kto ma być monarchą. Władysław zamierzał nawet wrócić na Litwę, bo jak powiadał, wstyd pozostawać w obcym królestwie. Jednak możnowładczą zależało na utrzymaniu związków z Litwą, co zdecydowała o tym, że został królem. Prawa do dziedziczenia korony zyskał nadając szlachcie nowe przywileje. 

W 1793 roku w rewolucyjnym Paryżu ścięto byłą królową Marię Antoninę ex domo Habsburg. Była ona szczególnie znienawidzona przez francuski lud ze względu na nieczułość na ich biedę. Twierdzi się, iż to ona faktycznie rządziła państwem, gdyż faktyczny monarcha Ludwik XVI nie miał na tyle ambicji i zdolności intelektualnych. 

W 1925 roku zakończyła się Konferencja w Locarno.  Traktat ten gwarantował zachodnią granicę Niemiec. Państwa umawiające się miały pewność, że nie ulegnie ona zmianie. Dodatkowo Francja podpisała traktaty arbitrażowe z Polską i Czechosłowacją, które miały na celu wzajemną pomoc wojskową w razie wypowiedzenia wojny przez Niemcy. Zawarcie traktatu był wielkim sukcesem dla Niemiec, które od tego momentu wróciły do gry na arenie międzynarodowej. Objawem tego było przyjęcie Niemiec do Ligi Narodów w roku 1926. W Polsce po przejęciu władzy przez juntę wojskową z Józefem Piłsudskim na cele, negatywnie oceniono traktat. Od tego momentu datuje się oziębnie stosunków polsko-francuskich. Polska była gotowa na rozwiązania siłowe w stosunku do słabych jeszcze Niemiec, natomiast państwa Zachodu, przeciwnie, dążyły do układów. 

Więcej wydarzeń autor uznaje za mało ważnych, a tego dnia było ich jeszcze sporo, naprawdę sporo. Na przykład skapitulowała Odessa przed wojskami niemieckimi i rumuńskimi w 1941 roku, albo w 1944 roku obalono na Węgrzech władzę regenta Miklósa Horthy'ego i przejęcia jej przez faszystów etc. etc. Z życzeniami dobrych snów nieznany autor. Pro dei gratia.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz