29. października

Dzień 29. października w tym roku przypada na poniedziałek. Jak powszechnie wiadomo jest to najbardziej znienawidzony dzień w tygodniu, gdyż większość ludzi wyrywa z oazy łikendowego (właśnie, dlaczego nie można tego tak napisać?) spokoju i każe wracać na pole bitwy zwane życiem. Zawieszenie broni pomiędzy ludźmi, a życiem. Dlatego też autor proponuje, aby wraz z przerwą w pracy, biorąc łyk kawy, poczytać coś, niecoś o historii. Ot, tak dla odprężenia oraz pogłębienia wiedzy.

Na początku autor chciałby zabrać Państwa w obszar historii kultury. Tym razem chce napisać słów kilka o historii wyglądu mężczyzn. Na sam początku pragnie zauważyć, iż większość opracowań naukowych większą wagę przykłada ideałom kobiecego ciała, niż mężczyzn.  W dużej części może mieć to uwarunkowania kulturowe, gdzie to mężczyźni mają pracować i starać się o zdobycie partnerek, zaś kobiety mają dobrze wyglądać. Zatem trudno stwierdzić, jakie były ideały mężczyzn w tzw. czasach prehistorycznych, gdyż brakuje materiału archeologicznego, który obrazował to zagadnienie. Łatwiej jest opisać postać mężczyzny w czasach antycznych. Można odnieść wrażenie, iż w starożytnej Grecji obowiązywały dwa równoległe ideały. Jeden to pochodzący z utworów Homera, mitów wzór atlety, zdobywcy wieńca olimpijskiego. Drugi to wzór filozofa, z dużym o zarośniętej twarzy. Należy pamiętać, iż zgodnie z nakazami filozofów, chodziła o postawę środka, czyli daleka była od wyćwiczonego ciała atlety, ale również nie była to postura mężczyzny cały czas spędzającego na ucztach z dużym brzuchem. Taki wzorzec, zwany dionizyjskim od greckiego boga wina, jest bardziej powszechny w starożytnym Rzymie. Związane to było z konsumpcyjnym stylem życiem rzymskich elit i klasy średniej. 

 

Fot. Bachus, wzorzec urody bogatego mężczyzny. Źródło: http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=686

Po upadku Imperium Rzymskiego, wśród German, panował kult idealnego wojownika. Z oczywistych względu ludzie nie wyglądali jak Conan, ale niewiele im brakowało. Mieli walczyć, machać mieczem, jeździć konno, zabijać wrogów i pić, dużo pić piwa. Czyli do szerokich barek należy dołączyć duży piwny brzuch, który świadczył o bogactwie i powodzeniach w życiu zawodowym i prywatnym. Podobny ideał panował aż do epoki oświecenia, przy czym coraz częściej zwracano uwagę na otyłość, jako świadectwo bogactwa. 

Zmiana nastąpiła w XVIII wieku, gdzie większy nacisk kładziono na edukację. Wiązało się to z pojawieniem się potrzeby uprawiania ruchu fizycznego dla jego samego uprawiania. Dla przykładu król Szwecji Karol XII każdego poranka gimnastykował się. Otyłość przestała być fizycznym wyznacznikiem pozycji społecznej. Ludzie sytuowani powinni być raczej szczupli, wysocy. Od epoki oświecenia wśród mężczyzn zaczęła liczyć się ogłada towarzyska. W ciągu wieku XIX i XX wzorzec mężczyzny nie zmienił się, poza wyjątkiem coraz bardziej negatywnego podejścia do obecności dużego brzucha, który stał się symbolem niedbalstwa.  W XXI wieku pojawiło się wśród męskich wzorców piękna  postać metroseksualna, pod wieloma względami przypominająca kobiety. 

Oprócz tego zdaniem autora w tym dniu miejsce miały następujące wydarzenia:

1525 roku Marcin Luter odprawił pierwszą mszę w języku niemieckim. Wydarzenie to bez precedensu,  gdyż łamało to monopol Rzymu na masze. Dodatkowo zwykły lud rozumiał, o co chodzi duchownemu, nabożeństwo przestało być czymś magicznym, niezrozumiałym.

1611 roku car Rosji Wasyl Szujski złożył hołd lenny Królowi Zygmuntowi III. Było to ważne, z propagandowego punktu widzenia, wydarzenie, gdyż w sposób widomy pokazywało aspiracje mocarstwowe Rzeczypospolitej Obojga Narodów.   

 

Fot. Carowie Szujscy na sejmie warszawskim obraz Jana Matejki. Źródło:  http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Carowie_Szujscy_na_sejmie_warszawskim_Jan_Matejko_18_century.jpeg&filetimestamp=20050121145055

1863 roku oficjancie powstał Międzynarodowy Czerwony Krzyż. Co do tego wydarzenia, autor wieży, iż nie wymaga ono większych komentarzy.  

1918 roku po zakończeniu I wojny światowej proklamowano państwo południowych Słowian. Nosiło ono nazwę Królestwo Słoweńców, Chorwatów i Serbów. Później przyjęło ono nazwę Jugosławii.

1923 roku proklamowano powstanie Republiki Tureckiej. W ten sposób powstało nowoczesne państwo, wzorowane na europejskich doświadczeniach. Turcja w postaci republiki stało się państwem laickim, zmilitaryzowanym, dobrze rozwijającym się gospodarczo i rządzonym przy pomocy nowoczesnej biurokracji.

1925 roku na lwowskim Cmentarzu Orląt dokonano ekshumacji losowo wybranych grobów. Wydobyte z nich prochy zostały pochowane w Grobie Nieznanego Żołnierza, jako hołd dla wszystkich poległych w walce o niepodległość ojczyzny. 

1941 roku do polski wrócił marszałek Rydz-Śmigły. Podawał się on za Adama Zawiszę. Chciał on zorganizować podziemną armię, Obóz Polski Walczącej. Wedle oficjalnych danych po powrocie miał skontaktować się z szefem ZWZ, jednak nie wiadomo, czy do tego doszło. Pod koniec listopada marszałek ciężko zachorował na żołądek. Zmarł on w nocy z 1 na 2 grudnia 1941 roku. W chwili obecnej pojawiła się hipoteza, że został otruty przez członków ZWZ, którzy podejrzewali go o zdradę i chęć współpracy z Niemcami. Jest to jedynie hipoteza, na poparcie której brakuje dowodów. 

1956 roku wojska Izraelskie zaatakowały należący do Egiptu półwysep Synaj.  Był to początek wojny o Kanał Sueski. Kanał został znacjonalizowany przez rządzącą w Egipcie juntę wojskową. Było to uderzenie wymierzone w imperializm brytyjski. Wielka Brytania zdecydowała się na wojskową interwencję. Wraz z wojskami francuskimi dokonała ona desantu w pobliże Kanału, który jakoby był zagrożony przez wojska izraelskie. Oczywiście atak Żydów był wcześniej uzgodniony z przedstawicielami Wielkiej Brytanii i Francji.

Zdaniem autora więcej nie było ważnych wydarzeń. Pro dei gratia.