25. września

Panie i Panowie, dzisiaj mamy wtorek 25 września 2012 roku. Dzień był słoneczny, ciepły, wręcz letni. W pewnym sensie złudny, gdyż szybko robi się ciemno, zaś noce są chłodne. Dzisiaj imieniny obchodzą: Aurelia i Władysława. Oprócz tego jest obchodzony Dzień Budowlańca. Jeżeli chodzi o Boba Budowniczego, to autor życzy mu zdrowia. Zaś wszystkim polskim fachowcom autor życzy więcej umiaru w piciu alkoholu w godzinach pracy i większego realizmu w dokonywaniu wycen u klientów. W dniu tym były następujące wydarzenia historyczne: 

 

 

Fot. Obraz przedstawiający bitwę pod  Linköping, gdzie wojska Zygmunta III zostały pokonane przez Szwedów. Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Slaget_vid_St%C3%A5ngebro.jpg&filetimestamp=20060813192408

W 1555 roku podpisano traktat pokojowy w Augsburgu. Kończył on okres wojen religijnych w Niemczech. Zostały one wywołane tym, iż część niemieckich książąt poparło naukę zbuntowanego zakonnika Marcina Lutra. Dzięki temu zabiegowi mogli oni uwolnić się od władzy papieża i cesarza. Oczywiście wywołało to reakcję cesarza, który ruszył do walki z buntownikami. Podpisany traktat wprowadzał zasadę Cui regio eius religio, czyli czyja władza, tego religia. Rozwiązanie proste i skuteczne. Jednak przez wprowadzenie tej zasady dużo tracił cesarz, który nie miał wpływów na niemieckich książąt. Pomijane jest to, iż wiele dobrego z tego konfliktu wynieśli polscy królowie. Przestali się oni oglądać na zdanie Stolicy Apostolskiej co do jej zdania w nominacjach na biskupów. Dodatkowo królowie przyjęli zamkniętą koronę. Symbolizuje ona pełną niezawisłość władcy, zarówno wobec papieża, jak i cesarza.  

W 1598 roku wyprawa króla Polski etc. Zygmunta III Wazy do Szwecji poniosła kapitalną klęskę. Jego wojska zostały pokonane przez Szwedów w bitwie pod   Linköping. Wyruszył on do Szwecji by bronic swych praw do korony Gotów, Wandali i Szwedów. Akcja zbrojna była poparta przez Sejm Rzeczypospolitej. W zasadzie rozpoczęła ona serię wojen polsko-szwedzkich o panowanie nad wschodnimi wybrzeżami Bałtyku. Teza ta jest poparta tym, iż w tym czasie dokonała się aneksja Estonii do Rzeczypospolitej. Generalnie rzecz ujmując wojna toczyła się głownie na terenie dzisiejszej Estonii i Łotwy, wówczas zwanej Inflantami. Polegała ona na marszach armii szwedzkiej na południe, zajmowaniu zamków. Następnie Sejm uchwalał podatki na wojnę ze Szwecją, armia litewska rozpoczynała marsz na północ bijąc się o każdy zamek. Wyjątkiem w tym konflikcie była bitwa pod Kircholmem stoczona w  1605 roku. Wówczas to Szwedzi wydali walną bitwę w otwartym polu, co musiało zakończyć się dla nich katastrofą. Nie zmienia to faktu, iż przegraliśmy konflikt o Inflanty. Lecz wówczas Szwecją władał polityczny i militarny geniusz Adolf Gustaw. Przeniósł on wojnę na teren Prus i Pomorza. Stąd dla autora płynie morał taki, iż nie warto zaczynać wojen zaborczych, bo nie wiadomo jak mogą się zakończyć.

W 1939 roku niemieckie lotnictwo dokonało nalotu dywanowego na Warszawę. Ponad 10 tys. osób było zabitych, zaś 35 tys. odniosło rany. Był to pierwszy nalot na taką skalę w XX wielu. 

W 1939 roku prezydent RP Ignacy Mościcki przekazał władzę Rządowi na uchodźstwie.   Jego szefem został gen. Władysław Sikorski. W okresie II RP należał do przeciwników rządzącej junty wojskowej. Dla Francuzów był to najważniejszy argument, który przemawiał za jego kandydaturą. Dodatkowo pełnił on obowiązki Wodza Naczelnego i Ministra Spraw Wojskowych. Szeroki zakres kompetencji generała był niezgodny z wówczas obowiązującą konstytucją z kwietnia 1935 roku. Wedle jej nakazów szeroki wachlarz obowiązków należał do prezydenta, zwłaszcza w czasie wojny. Przeniesienie kompetencji z prezydenta na premiera było spowodowane interwencją aliantów, gdyż prezydentem został piłsudczyk Władysław Radkiewicz. Przez cały okres rządów Sikorskiego piłsudczycy nie wierzyli mu, oskarżali go o zbyt daleko idące kompromisy wobec Francji i Wielkiej Brytanii. Istnieje teoria, iż po podpisaniu układu Majewski-Sikorski normujące stosunki pomiędzy ZSRR a Polską piłsudczycy planowali zamach na Wodza Naczelnego. Jedna z teorii wypowiadająca się na temat katastrofy smoleńskiej, przypuszcza, że był to zamach zorganizowany przez drugi oddział Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, czyli przez wywiad. 

W 1953 roku nastąpiło uwięzienie prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego. Kardynał przebywał w klasztorach, strzeżony przez agentów Urzędu Bezpieczeństwa. Najdłużej przebywał w klasztorze w miejscowości Komańcza. Uwięzienie prymasa miało na celu sparaliżowanie kierownictwa Kościoła katolickiego w Polsce. Prymas posiadał wiele nadzwyczajnych kompetencji nadanych mu przez papieża. Jednak zarządzaniem Kościoła nie upadło. Dodatkowo komuniści liczyli na zastraszenie kardynała Wyszyńskiego, co pozwoliłoby im na uzyskanie wpływów na działalność Kościoła w Polsce. Stefan Wyszyński został zwolniony dopiero przez nowego czerwonego władcę Polski Władysława Gomułkę. Zależało mu wówczas na zyskaniu poparcia Kościoła, gdyż zyskał władzę wbrew  Chruszczowowi. W późniejszym okresie Gomułka mocno utrudniał życie Kościoła katolickiego, jednak nigdy nie atakował go w sposób jawny.

Jako, iż w czasie pisania tego artykuliku zrobiło się ciemno. Autor przestaje opisywać dzieje Polaków w świecie.