Dzisiaj mija leniwie 28. dzień października. Dzień niebagatelny, gdyż miał o godzinę dłuższą noc. Wobec tego można było się wyspać. Jak powszechnie wiadomo w jesienią niedzielę sen jest bardzo dobrym pomysłem na spędzenie wolnego dnia. Alternatywą dla niedźwiedziego snu jest poddanie się grze, która posiada ustalone reguły przez naturę i kulturę, czyli pielęgnowanie stosunków damsko-męskich.
Należy stwierdzić, iż z historycznego punktu widzenia, kanony piękna zmieniały się. Poczynając od czasów zwanymi prehistorycznymi, to naukowcy na podstawie badań archeologicznych stwierdzają, iż za piękne uchodziły panie o dużej masie ciała, szerokich biodrach i dużym biuście. Wynika to z przeświadczenia, że podstawowym zdaniem kobiety było rodzenie, karmienie i wychowywanie dzieci. Damska uroda nie miała, jak obecnie jedynie uzasadnienia estetycznego.
Fot. Wenus z Wiledorfu, obrazująca kanon piękna kobiety w czasach tzw. prehistorycznych. Źródło: http://archeowiesci.pl/2009/05/11/najstarsza-figurka-kobiety/
W czasach starożytnych Greków i Rzymian wśród warstw mających większe uposażenie materialne uroda kobiet przestała miec jedynie walory praktyczne, poczęły przejawiać się również wartości estetyczne, zbliżone do współczesnych kanonów piękna. Warto przypomnieć sobie słynny posąg Wenus z Millo.
We wczesnym średniowieczu, w czasach organizacji państw germańskich zdobywców i słowiańskich rolników, znów wrócono do wcześniejszej wersji kanonu piękna. W XV i XVI wieku w wyniku rozwoju gospodarki znowu za kanon piękna uwarzono kobiety szczupłe, posiadającą mocno wyraźna talię. O tym świadczy materiał ikonograficzny w postaci wielu obrazów, fresków.
W czasach baroku, już nie ze względu ekonomicznych wrócono do bardziej okrągłych kształtów. Widoczne to było w szczególności w malarstwie tego czasu. Od nazwiska jednego z malarzy przyjęło się stwierdzenie rubensowskie kształty, na określone bardziej okrągłych kobiet.
Fot. Obraz Rubensa pt. Trzy Gracje, prezentacja kanonu piękna epoki baroku. Źródło: http://pretensjonalnie.blogspot.com/2012/07/rubens-jest-passe.html
W czasach napoleońskich znów mamy nawrót do kanonów Greków i Rzymian, co wiąże się z zamierzoną działalność w dziedzinie całej kultury materialnej, zwanej klasycyzmem. W epoce maszyn, pary, a nade wszystko szybkiego przepływu informacji kanon ten został bardziej utrwalony. Co więcej na początku XXI wieku różne korporacje próbują narzucić kanon piękna, który polega na posiadaniu skóry i kości. Autora zastanawia ciekawe sinosojda, która kształtuje się w przypadku rozpatrywania historii estetyki kobiecego ciała. Zaczyna się od bardzo obłych kształtów, później bardziej wyprofilowane, później znowu powrót, następnie idzie czas na bardziej kształtne. Ciekawe jest również to, że ciągle zmiesza się masa kobiecego ciała w dolnej części wykresu, czyli w rubryce nieokrągłe kobiety.
Oprócz tego w tym dniu miały miejsce następujące ważne wydarzenia historyczne:
312 roku stoczono bitwę przy moście Mulwijskim. Zasadniczo walka toczyła się o opanowanie władzy nad Imperium Rzymskim, czyli nad całym ówczesnym cywilizowanym światem. Jej zwycięzcą został Konstanty Wielki, który został poparty przez legie stacjonujące w zachodniej części państwa. Waga tej bitwy polega na tym, iż Konstantyn zapewnił sobie poparcie chrześcijan, umieszczając na swych sztandarach znak krzyża. Po objęciu władzy przez tego władcę chrześcijaństwo stało się religią legalną. Wiele ważnych urzędów objęli wyznawcy Chrystusa. Był to pierwszy krok ku chrystianizacji ówczesnego świata.
Fot. Moneta rzymska z chrystogramem, znakiem, jaki nosili żołnierze Konstantyna. Krzyż ten jest tworzony ze zbitek dwóch greckich liter, które odnoszą się do pierwszych liter imienia Jezus Chrystus. Źródło: http://alesztuka.tumblr.com/post/2153837109/labarum
1791 roku Sejm Czteroletni powołał do życia Komisję Skarbową Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Powstała ona w wyniku połączenia Komisji Skarbowych Wielkiego Księstwa i Korony. W ten sposób został stworzony centralny organ, który zarządzał wszystkimi finansami polsko-litewskiej federacji. Dotychczas każda z części federacji miała swój pieniądz i swój budżet. W dodatku wprowadzono nowoczesne sposoby zarządzania finansami, wzorowanymi na doświadczeniach państw niemieckich.
1918 roku powstała Komisja Likwidacyjna. Jej zadaniem było likwidowaniem austriackich struktur władzy i zastępowanie jej zorganizowanymi w trybie improwizacji polskimi strukturami władzy.
1918 roku oficjancie uzyskanie niepodległości Czechosłowacji od Monarchii Austro-Węgierskiej.
1950 roku w Polsce Ludowej przeprowadzono operację wymiany pieniędzy. Wedle słów propagandy miała na celu zniszczenie majątków kułaków, spekulantów i wyzyskiwaczy. W praktyce dążyła do okradzenia większej części społeczeństwa, co związane było z rosnąca inflacją. Równocześnie zakazano posiadania szlachetnych kruszców i dolarów oraz innych dewiz.
1956 roku do Warszawy wrócił z internowania prymas Polski, kard. Stefan Wyszyński. Decyzja nowych władz Polski Ludowej o zwolnieniu prymasa związana była z chęcią uspokojenia społeczeństwa, pogłębienia zaufania do rządu i partii. Gomułka prowadził nadal walkę z Kościołem katolickim, tylko tyle, iż stosował bardziej subtelne metody.
1965 roku w czasie obrad Soboru Watykańskiego II uchwalono konstytucję, która określała stosunek katolików do niechrześcijan. Jest to ważny akt, gdyż wcześniej uważano, że wyznawcy innych religii na pewno będą potępieni i dlatego należy ich nawracać, nawet używając siły.
Drodzy Czytelnicy na dziś to wszystko. Pro dei gratia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz